Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

ΘΕΟΔΩΡΟΣ-Στα βήματα ενός μοναχού του 10ου αιώνα στο Βυζάντιο

 
 
ΘΕΟΔΩΡΟΣ-Στα βήματα ενός μοναχού του 10ου αιώνα στο Βυζάντιο
 
 
 
Mια εξαιρετική δουλειά του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού που βοηθά στην κατανόηση του βυζαντινού κόσμου
 
 
 
 
            Η  ιστορία του μοναχού ‘’Θεόδωρου’’ είναι φανταστική. Πηγές έμπνευσης αποτελούν βυζαντινά αυτοβιογραφικά κείμενα και άλλες λογοτεχνικές πηγές. Η ιστορία ολοκληρώνεται σε 22 επεισόδια και στοχεύει στην παρουσίαση πτυχών της βυζαντινής ζωής του 10ου αιώνα.
Στην πρωτότυπη αυτή ηλεκτρονική σειρά ο επισκέπτης ανακαλύπτει και μαθαίνει μέσα από τη γλαφυρή αφήγηση, το πλούσιο  οπτικό υλικό, τα επεξηγηματικά κείμενα  αλλά και τα παιχνίδια,  πώς ζούσαν οι άνθρωποι  στην Κωνσταντινούπολη αλλά και στον ελλαδικό χώρο κατά το 10ο αιώνα.
 
Στον δρόμο προς τον Όσιο Λουκά  επεισόδιο 1ο
 

              Αθήνα, έτος από κτίσεως κόσμου εξάκις χιλιοστό πεντακοσιοστό εικοστό έκτο (6526). Ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος, μετά τη μεγάλη του νίκη επί των Βουλγάρων, διέσχισε όλη την Ελλάδα  για να προσκυνήσει την Παναγία την Αθηνιώτισσα, τον άλλοτε ναό της Παλλάδας Αθηνάς. «Τα της νίκης χαριστήρια της Θεοτόκω δους», ο αυτοκράτωρ και η ακολουθία του αναχώρησαν για τη Βασιλεύουσα.
            Πλάι στην αυτοκρατορική πομπή, ως την πόλη της Θήβας, βάδιζαν δύο μοναχοί από τη μονή του Οσίου Λουκά, ο γέροντας Θεόδωρος κι ένας δόκιμος αδελφός, ο Θεόφιλος. Είχαν έρθει από τη μονή για να συναντήσουν ένα νεαρό αξιωματικό, τον Γεώργιο, ανιψιό του Θεόδωρου. Ο Γεώργιος είχε ελάχιστες αναμνήσεις από το θείο του, καθώς ήταν μικρό παιδί, όταν εκείνος έφυγε από τη Βασιλεύουσα. Οι αφηγήσεις όμως γι΄ αυτόν κέντριζαν τη φαντασία του και η επιθυμία του να τον συναντήσει  τον έκανε να γράψει μια επιστολή, που  βρήκε τον Θεόδωρο εκεί που είχε καταλήξει στη δύση της ζωής του, στο φημισμένο μοναστήρι του Οσίου Λουκά.
           Ο Θεόδωρος ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό σε  αυτήν  την επιστολή, που του ξύπνησε τόσες μνήμες και αποφάσισε να συναντηθεί με τον ανιψιό του, όταν εκείνος βρισκόταν με τον αυτοκράτορα και να πορευτεί μαζί του ως την Θήβα. Η συνάντηση ήταν συγκινητική και για τους τρεις. Φθάνοντας έξω από τη Θήβα, θείος και ανιψιός χωρίστηκαν με δάκρυα στα μάτια.
           Την ώρα που οι μοναχοί ξεμάκραιναν από την αυτοκρατορική πομπή για να επιστρέψουν στο μοναστήρι, έτρεξε πίσω τους ένα νεαρός που ώρα πολλή τους ακολουθούσε από απόσταση. Τον έλεγαν Ιππόλυτο και τους παρακάλεσε να τον πάρουν μαζί τους στη μονή, γιατί ήθελε να γίνει μοναχός στη μονή του Οσίου Λουκά του Στειριώτη. Η φυσιογνωμία του γέροντα μοναχού είχε εντυπωσιάσει τον Ιππόλυτο,  καθώς το πρόσωπό του φανέρωνε πολλά. Έδειχνε ότι η ζωή του δεν ήταν ήρεμη όσο τώρα. Ο Θεόδωρος και ο Θεόφιλος δέχτηκαν με χαρά να τον πάρουν μαζί τους.
          Ο  Ιππόλυτος πίστευε ότι το ταξίδι ως το μοναστήρι θα του πρόσφερε την ευκαιρία ν΄ ακούσει τις εμπειρίες μιας ζωής πολυτάραχης, όπως αυτής του Θεόδωρου, αλλά και  θα του άνοιγε ένα παράθυρο γνώσης σ΄ έναν κόσμο τελείως διαφορετικό, τον κόσμο της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας. Όταν μετά από ώρα, οι τρεις άνδρες στάθηκαν για πρώτη φορά να ξεκουραστούν, πήρε το θάρρος  και παρακάλεσε τον Θεόδωρο να τους αφηγηθεί τη ζωή του. Εκείνος, μπροστά στην επιμονή τους, δέχτηκε κι άρχισε να τους διηγείται...
 
 ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ Ιδρύματος Μείζονου Ελληνισμού

http://www.fhw.gr/projects/theodoros/gr/index.html
 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου